|
In een moment van nostalgie heb ik in De Slegte mijn kunstgeschiedenisboek uit het secundair gekocht. 'Kunst van Altamira tot heden' Een absolute klassieker op het gebied van kunstgeschiedenis. Het bevat een heel duidelijk overzicht met op elke pagina begeleidende beelden. De Slegte  Gisteren was het de laatste dag van de tentoonstelling 'I was here' van Finbar Ward bij Geukens & De Vil in Antwerpen maar in het SMAK kan je nog tot begin maart zijn tentoonstelling 'Barely a Ripple' zien. Finbar Ward's (°1990, UK) sculptural installations, paintings and works on paper aim to be chameleonic in ambition. Using a combination of organic and raw material, foraged matter and studio detritus, Ward’s practice reflects on and is physically determined by the histories, traditions and narratives surrounding the location it will inhabit. In a time of infinite exposure to imagery and an increasing estrangement from the physical, it is a visceral engagement with the work that he strives to elicit from the viewer.This new body of work made for the exhibition space of the Friends of S.M.A.K, Ghent and Geukens & De Vil, Antwerp is born out of a reaction to the 2020 lockdown. The researchspans from antiquity to the contemporary day in search of individuals who have devoted themselves to their homes and gardens as a place of self expression and solace. The worktakes the use of Larariums in ancient Rome as its source. These wall mounted structures acted as shrines to the domestic deities and guardian spirits thought to have watched over theday to day life of a household. Ward has adopted this gesture to create a series of ode to works dedicated to his pick of ‘home makers’ found throughout history and contemporary culture. Each work has been made with an assemblage of materials chosen to reflect the nuances and idiosyncrasies of the individual and the spaces they have built, tweaked,decorated and mused upon. It is a body of work which hopes to applaud the endeavour to care for and maintain our immediate surroundings, and to consider the ancient and enduring need to say ‘I Was Here’. Finbar Ward  Voorbije zomer las ik mijn eerste 'spionageroman' 'The Spy Who Came in from the Cold' van John le Carré uit 1963. Een echte koude oorlog thriller. Ideaal voor gure zondagmiddagen in de zetel. In this classic, John le Carre's third novel and the first to earn him international acclaim, he created a world unlike any previously experienced in suspense fiction. With unsurpassed knowledge culled from his years in British Intelligence, le Carre brings to light the shadowy dealings of international espionage in the tale of a British agent who longs to end his career but undertakes one final, bone-chilling assignment. When the last agent under his command is killed and Alec Leamas is called back to London, he hopes to come in from the cold for good. His spymaster, Control, however, has other plans. Determined to bring down the head of East German Intelligence and topple his organization, Control once more sends Leamas into the fray -- this time to play the part of the dishonored spy and lure the enemy to his ultimate defeat. 'The Spy Who Came in from the Cold'
0 Comments
Dit weekend eindigen er een aantal tentoonstellingen die wel de moeite zijn. Femmy Otten in De Warande in Turnhout 'De Nederlandse kunstenares Femmy Otten (°1981, Amsterdam) tast in haar werk een zeer hybride inspiratiewereld af gaande van sculpturen uit de Griekse oudheid en Italiaanse schilders uit het quattrocento tot outsider art uit Amerika en uiterst actuele kunst. Al die invloeden brengt ze samen in een precieze doch ondoorgrondelijke iconografie die tijdloosheid uitstraalt. Het gebruik van verschillende media wordt ingegeven door noodzaak en omdat de ontwikkeling van het werk er om vraagt.' Femmy Otten  Foto: Gert Jan van Rooij Beaufort 21 Beaufort is een triënnale over de volledige kustlijn. In verschillende badplaatsen kan je naar hedendaagse kunst in de openbare ruimte gaan kijken. 'Beaufort 21 is doordrongen van het maatschappelijk momentum. Nu de limieten van het ecosysteem in zicht zijn, worden we steeds meer geconfronteerd met onze begrenzingen als mens. Het heersende beeld met de mens aan de top van de piramide geldt niet meer en een nieuwe houding ten opzichte van de natuur dringt zich op.' Beaufort Voor de thuisblijvers is er ook lectuur: Stijn Cole heeft een uitgebreid interview in XIBT Magazine. Je kan het hier online lezen: XIBT En natuurlijk ook fictie: Een boek waar ik echt van genoten heb deze zomer was Mr Wilder and Me van Jonathan Coe.
'In the heady summer of 1977, a naïve young woman called Calista sets out from Athens to venture into the wider world. On a Greek island that has been turned into a film set, she finds herself working for the famed Hollywood director Billy Wilder, about whom she knows almost nothing. But the time she spends in this glamorous, unfamiliar new life will change her for good. While Calista is thrilled with her new adventure, Wilder himself is living with the realisation that his star may be on the wane. Rebuffed by Hollywood, he has financed his new film with German money, and when Calista follows him to Munich for the shooting of further scenes, she finds herself joining him on a journey of memory into the dark heart of his family history. In a novel that is at once a tender coming-of-age story and an intimate portrait of one of cinema's most intriguing figures, Jonathan Coe turns his gaze on the nature of time and fame, of family and the treacherous lure of nostalgia. When the world is catapulting towards change, do you hold on for dear life or decide it's time to let go?' Mr Wilder and Me |
AuthorAls docent beeldende kunst stuur ik mijn studenten elke week een mail met Tips van de week. Ik besloot er een blog van te maken. Archives
December 2022
Categories |
RSS Feed