Dit weekend kan je in Antwerpen de beurs Art Antwerp bezoeken. Stijn Cole heeft een solo bij Irène Laub, bij Fred & Ferry kan je een werk zien van Leyla Aydoslu.

This year the fair welcomes 68 participating galleries who will present 12 solo presentations and 10 duo shows, as well as a mix of nearly 300 newly emerging and internationally established artists. With a strong international programme, 15 of these 68 galleries are based in Antwerp, and half of the galleries come from abroad, keeping the DNA of the fair international as well as strongly locally rooted.
 All galleries have been selected and invited by the Hosting Committee.


Art Antwerp

De thuisblijvers kunnen natuurlijk ook gewoon naar Pompidou luisteren, waar Chantal Pattyn het zware werk voor jou opneemt.

Op Art Antwerp zie je opkomend kunsttalent naast gevestigde waardes. Met galeries uit 11 verschillende landen heeft de beurs een internationaal karakter. Maar ook de lokale kunstbeen is sterk vertegenwoordigd, met 15 in Antwerpen gevestigde galeries. Er is werk van zo'n 300 kunstenaars te ontdekken. Chantal Pattyn gidst je door het aanbod en praat met kunstenaars, galeriehouders en bezoekers.

Pompidou

Het leuke aan tips geven, is dat je ook soms tips terugkrijgt. Zoals deze bijvoorbeeld: Het Wilde Ding van Hilde Bouchez.

Het Wilde Ding is een poging tot het benoemen en beschrijven van vaak ongrijpbare kwaliteiten, die we kunnen ervaren in het alledaagse gebruiksvoorwerp. Het gaat niet om functie, noch om louter vorm, evenmin om een concept en al helemaal niet om een trend.

Wat is het dan wel dat ervoor zorgt dat het ene glas meer 'aura' heeft, meer glans, meer passie, meer 'mystieke allure'? Er lijkt een licht te schijnen langs de binnenkant der dingen. Niet het licht van de media en de marketing, die als schijnwerpers de consument verblinden, maar een helder licht dat letterlijk tot de verbeelding spreekt en het gevolg kan zijn van de methodiek en intentie van de maker. Zoals de aloude ambachtsman ontwerpt deze vanuit een eenheid met de materie en de kosmos. Hij stelt zich ten dienste. Hierbij gebeurt als het ware een overdracht van maker naar ding, waardoor het gebruiksvoorwerp bezield raakt.

Dit boek poogt om deze overdracht te beschrijven en legt daarbij de nadruk op een bepaalde manier van zowel ontwerpen, als het ervaren van dingen, waarbij een eenheid tussen mens, ding en kosmos centraal staat. Deze attitude staat in schril contrast met de hedendaagse star-designer, die vaak nodeloze producten bedenkt die de consument status geven, en vooral willen verleiden tot nodeloze aankopen. Aan de hand van essays wordt enerzijds de geschiedenis van design, de nieuwste bewegingen binnen design, als een fenomenologische methodologie aangereikt, die zowel maker als consument op een hernieuwde, poëtische manier met het alledaagse gebruiksvoorwerp laten omgaan. Het zoeken naar een duurzaamheid en zingeving die verder gaat dan het ecologische aspect van materialen, is hierbij de rode draad.

​met de steun van KASK / School of Arts Gent

Ik heb het nog niet gelezen maar het komt op mijn lijstje te staan.

​Het Wilde Ding

Een paar weken terug ging ik naar de tentoonstelling Clair/Obscur van Renato Nicolodi bij Axel Vervoordt.
 
“I see it as an invitation by the space to create new work; as if the 
architectural space generates the work as a principle.”
 
Axel Vervoordt Gallery is pleased to present Clair/Obscur, an exhibition of work by Renato Nicolodi (°Anderlecht, 1980). The exhibition features a new series of recent sculptures and paintings on canvas that exist as a response to the dialogue that space provides as a framework, in this case modern, minimalist white cube architecture.
 
The exhibition’s title, Clair/Obscur, is a direct reference to one of the canonical principles of Renaissance art, especially in painting, which in turn hints at Nicolodi's training as a painter but also in sculpture and architecture, where contrasting factors create a marble or granite play of light and dark: full and empty spaces; volumes in front of and behind each other.
 
Clair/Obscur
 
 

​

​De galerij van Axel Vervoordt is niet één simple ruimte maar een complex van gebouwen met een aantal ruimtes voor wisselende tentoonstellingen en een aantal vaste installaties van hoge kwaliteit.
 
Er zijn 3 grote installaties te zien van de kunstenaars Per Kirkeby, James Turell en Anish Kapoor.

Een paar weken geleden las ik 'Mijn lieve gunsteling' van Marieke Lucas Rijneveld.

‘Mijn lieve gunsteling’ is de nieuwe roman van Marieke Lucas Rijneveld. Het verhaal van de veearts en zijn ‘uitverkorene’, de dochter van een boer. Tijdens een hete zomer zoeken ze toenadering tot elkaar omdat ze willen ontsnappen aan de grilligheid en de leemten van het plattelandsleven en omdat ze willen ontkomen aan wat er in hen gezaaid is. Gedurende die zomer ontwikkelen ze een obsessieve fascinatie voor elkaar. De beklemmende bekentenis ‘Mijn lieve gunsteling’ is een hartverscheurend en tegelijk angstaanjagend verhaal over verlies, verboden liefde, eenzaamheid en identiteit. Het is daarmee een meer dan waardige opvolger van de debuutroman ‘De avond is ongemak’ waarmee Marieke Lucas Rijneveld als eerste Nederlandse schrijver de International Booker Prize won.

​Mijn lieve gunsteling

In Bozar heeft curator en docent bij Mixed Media Sofie Crabbé de tentoonstelling Faces of Water gecureerd. Voor degenen die de tentoonstelling nog niet gezien hebben, dit weekend is je laatste kans. Zondag is de laatste dag.
 
Met de tentoonstelling Faces of Water zoomt Bozar in op recent onderzoek en artistieke creaties van vier kunstenaars: Theresa Schubert, Joshua G. Stein, Haseeb Ahmed en Anna Ridler. Het viertal ging samenwerken met lokale wetenschappers, ingenieurs en industriële partners. In een residentie onderzochten ze regiospecifieke wateruitdagingen, waar met behulp van onder meer datasets, AI en een 3D-printer voor klei een aantal kunstwerken op de grens tussen kunst, technologie en wetenschap uit voortvloeiden. Laat je verwonderen, sta stil, bevraag en reflecteer over de vele gezichten van water.
 
Faces of Water

Om over deze tentoonstelling te spreken, werd Sofie uitgenodigd bij Pompidou, een geweldige podcast op Klara.
 
Je kan alle afleveringen van Pompidou herbeluisteren via Spotify of hun website.
 
Hieronder de link naar de aflevering met Sofie:
 
Pompidou

En om helemaal in het thema te blijven: Sofie vernoemt een boek tijdens haar gesprek bij Pompidou dat een inspiratiebron is geweest voor het cureren van de tentoonstelling:
'On Time and Water' van de IJslandse Schrijver Andri Snær Magnason.
 
Een paar jaren geleden las ik dit boek ook en vond het eveneens erg inspirerende lectuur.
Ik heb het boek in het Engels, ondertussen kan je ook de Nederlandse versie verkrijgen.
 
In the next hundred years, the nature of water on Earth will undergo a fundamental change. Glaciers will melt, the level of the sea will rise, and its acidity will change more than it has in the past 50 million years. These changes will affect all life on earth, everyone that we know, and everyone that we love. It is more complex than the mind can comprehend, greater than all of our past experience, bigger than language. What words can grasp an issue of this magnitude?

In an attempt to capture this vast issue, Andri Snær Magnason takes both a personal and a scientific approach―weaving his way through climate science via ancient legends about sacred cows, stories of ancestors and relatives, and interviews with the Dalai Lama. The resulting narrative is at once a travel story, a world history, and a reminder to live in harmony with future generations.
 
On Time and Water