Door het verlengde weekend ben ik helemaal in de war met de dagen en de tips een beetje uit het oog verloren. Donderdagavond ging ik naar de opening bij Fred & Ferry van Thomas Verstraeten. Thomas Verstraeten's first solo exhibition at Fred&Ferry is set up as a dialogue, or perhaps better, as a confrontation between two projects: 'Pierre Menards paradox' and 'Familiestraat’. In September 2014, Thomas Verstraeten made Pierre Menard's paradox. For this, he built a copy of the Moroccan coffee house Tanger, situated diagonally opposite, in the exhibition space. The installation described the interior of the coffee house in reverse, as a place of here and elsewhere, familiar and strange, as a paradox. For Familiestraat, he built an exact replica of his street in wood and cardboard in a large factory hall. Then, together with 250 local residents, he re-enacted an annual review of true events that happened in the Familiestraat in the bizarre year 2020. In both projects, seemingly futile pieces of history are re-enacted with great care and precision by their original 'inhabitants'. Both projects take ordinary, everyday events as their starting point. They are pieces of history that are saved from being forgotten. According to the artist, every event, no matter how small or trivial, contributes substantially to those few events that do get a place in our collective memory. "History is a substance that is manufactured of its own accord; if you turn away from the staccato of the headlines and listen very carefully, you will hear the infinitely slow grinding of the wheels, between which nothing is ever lost," Nooteboom writes in his Berlin Notes. Fred & Ferry Art21 is een fantastische website met een oneindige hoeveelheid mini docu's waar kunstenaars praten over hun praktijk. Hier Kiki Smith aan het woord: “Basically, I think art is just a way to think,” remarks Kiki Smith, “it’s like standing in the wind and letting it pull you in whatever direction it wants to go.” Adept in bronze, wax, textiles, and printmaking, the segment follows Smith on a journey through a diversity of narrative subjects including witches, saints, death, animals, family members, domestic objects, and dolls. Smith explains her relationship to meaning in her work: “I’d rather make something that’s very open-ended that can have a meaning to me, but then it also can have a meaning to somebody else who can fill it up with their meaning.” Art21 Vorige week vergat ik te melden dat Stijn Cole meedoet aan The Ballroom Project op Antwerp Art Weekend. Morgen dus nog een volledige dag om zijn werk te bewonderen.
Bij deze! In Stijn Cole’s universe, themes like time and landscape painting are endowed with a renewed beauty that translates into a contemporary version of impressionism. Each new series of Stijn Cole’s works is connected with a specific period, walk, or journey, which gives it an almost documentary quality. Stijn Cole describes his contribution as modest, just a filter he puts on reality. But with the utmost precision and subtlety, he challenges the viewer to take on an active role. In this manipulative game, he entices the viewer to engage in an experience of intensity, space, and shape that will time and time again prove to be surprising. His newest works increasingly take the shape of installations, landscapes created by Stijn Cole that the audience is invited to wander around in. Stijn op Antwerp Art
1 Comment
Gisteren ging ik naar de opening van de tentoonstelling van Kati Heck bij Tim Van Laere Gallery. Ik volg haar werk al 20 jaar en blijf steeds verrast elke keer ik het zie. Tim Van Laere Gallery presenteert de vijfde solotentoonstelling van Kati Heck: Legende. In deze tentoonstelling toont Heck een reeks nieuwe schilderijen, tekeningen en meubel-sculpturen. Heck staat bekend om haar heldere maar raadselachtige schilderijen, waarin realisme wordt getransformeerd van een representatieve categorie in een vloeiend proces. De manier waarop Heck haar composities samenstelt, herinneren ons aan het literaire genre van de legende. Legendes zijn voortvertelde verhalen en ontcijferingsinstrumenten, die een houvast kunnen bieden. In elke legende is steeds een kern van waarheid, maar deze wordt zodanig aangedikt door overdrijvingen en smakelijkheden dat het verhaal nog moeilijk te bevestigen of te ontkennen valt. Een kenmerk dat we ook terugvinden in het werk van Heck; haar composities kunnen zich vertakken in meerdere genres - waarbij literatuur, geschiedenis, kunstgeschiedenis, wetenschap en haar eigen geleefde ervaringen samenkomen en ondeelbare eenheden vormen. Bij een eerste lezing lijken ze dingen te onthullen en verklaren, maar wanneer je je begeeft naar de diepere lagen kom je uit in een labyrinth, waarbij elke stap je dieper meeneemt in Heck’s eigen zoektocht. Wat steeds centraal staat in haar werk is de mens en de vraagstukken die ons menselijk leven vorm geven. Haar onderwerpen ontleent ze dan ook vaak uit haar directe omgeving, waardoor haar werken bevolkt worden met haar familie, vrienden, buren en huisdieren. Haar werken doen denken aan de bars, dansers en acteurs van Otto Dix en George Grosz, maar refereren evengoed naar Jean-Michael Basquiat en de Oude Meesters. Met haar werken synthetiseert Heck verschillende stijlen waarbij ze elementen uit het expressionisme en surrealisme combineert met sociaal realisme. Tim Van Laere Volgend weekend is het Antwerp Art Weekend. Er is te veel te zien om op te noemen. Op de website vind je een duidelijk overzicht terug van wat er te zien is. Wat ik sowieso nog ga bekijken want het is dan meteen ook het laatste weekend, is de tentoonstelling van Ann Veronica Janssens bij Micheline Szwajcer. Micheline Szwajcer is pleased to welcome new artworks by Ann Veronica Janssens at the gallery, all of them made out of glass. A material the artist has been working with and exploring for many years. Her glass rolls in variable dimensions and colours are an example of her practice where she tries to reveal the limits of perception, to make the invisible visible and give form to something that is barely perceptible. A frisson bleu is installed, elevated from the ground, giving light and colour the space to reflect on the surroundings. All pieces presented exemplify how Janssens works with spaciousness and the distribution of light, radiant colour, transparent or reflective surfaces, resulting in ephemeral, fragile and minimalist by nature artworks. By examining properties of matter (brilliance, lightness, transparency), physical phenomena (reflection, refraction and perspective) and the instability of our perception of space and time exposure, she seeks to destabilize the concept of materiality. Antwerp Art Weekend Ann Veronica Janssens Binnen Antwerp Art Weekend, kan je The Ballroom Project bezoeken. De vierde fysieke editie van Ballroom Project wordt opnieuw georganiseerd tijdens het komende Antwerp Art Weekend (26 – 29 mei 2022). In dit kader wil het project een ruimte bieden aan niet-Antwerpse galerieën om aanwezig te zijn via een creatief, dynamisch en artistiek platform, zonder het commerciële aspect uit het oog te verliezen. Ballroom Project wil het typische ‘kunstbeursgevoel’ heel graag vermijden. Het concept werkt daarvoor niet met losse stands, maar met een jonge curator, die op basis van de ontvangen inzendingen van de deelnemende galeries een tentoonstellingsconcept bouwt, afgestemd op de specifieke dynamiek van de tentoonstellingsruimte. Het doel is om een project samen te stellen dat zich uitstrekt over de grens tussen kunsttentoonstelling en commercieel platform, tussen expo en verkoop, vertrekkende van een uitgenodigde selectie van gelijkgestemde galerijen. Om een dynamische energie aan het project te geven, reiken we naar onze Nederlandse en Brusselse collega’s, in plaats van ons te concentreren op galerijen uit Antwerpen. Dit geeft de galerijen en hun kunstenaars een unieke kans om de bloeiende Antwerpse/Vlaamse markt te ontdekken, of om voort te bouwen op en opnieuw aansluiting te vinden bij hun bestaande contacten hier. Om de overgang te vergemakkelijken, is het project geïnitieerd door twee lokale spelers met sterke connecties: Base-Alpha Gallery en DMW Gallery. Beide galerijen zullen het hele project opvolgen. The Ballroom Project Dit weekend gaan de deuren open van het HISK. Pei-Hsuan Wang, die momenteel in het keramiekatelier werkt, zit ook in het HISK, je kan ook haar studio bezoeken. HISK nodigt het publiek uit om deel te nemen aan de jaarlijkse Open Studios, waarbij 24 kunstenaars hun atelier openstellen voor het publiek en onthullen waar zij tijdens hun residentieperiode aan hebben gewerkt. De HISK Open Studios 2022 bieden het publiek toegang tot de persoonlijke ateliers van de HISK residenten en geven een bijzonder en interessant inzicht in de specifieke tastbare en mentale ruimte waarin kunst wordt gemaakt en het artistieke ontwikkelingsproces van een jonge generatie kunstenaars die de toekomst van het kunstenlandschap mede zullen bepalen. Deelnemende kunstenaars: Fabiola Burgos (CL), Jim Campers (BE), Hamed Dehqan (IR), Wim De Pauw (BE), Ian De Weerdt (BE), Maëlle Dufour (BE), Manu Engelen (BE), Antoine Goossens (BE), Maud Gourdon (FR), Danielle Kaganov (IL/RU), Axel Korban (FR), Axelle Lenaerts (BE), Zhixin Liao (CN), Linda Jasmin Mayer (IT), Felipe Muhr (CL), Noemi Osselaer (BE), Edouard Pagant (FR), Juan Pablo Plazas (CO), Paola Siri Renard (FR), Stephanie Rizaj (AT/XK), David Shongo (CD), Jivan van der Ende (NL), Pei-Hsuan Wang (TW), Yue Yuan (CN) HISK Vorige week volgde ik het symposium 'The act of Painting', georganiseerd door docent Ritsart Gobyn. 1 van de sprekers was de schrijver en kunsthistoricus Koenraad Jonckheere. Hij schreef het boek 'Another History of Art' Ik heb het zelf nog niet gelezen maar het voelt aan alsof het een klassieker wordt. Ik kijk er in elk geval naar uit om het te lezen. Vaak is kunstgeschiedenis een chronologische opeenvolging van geniale kunstenaars, meesterlijke kunstwerken, stijlperiodes en -ismen die elkaar logisch lijken op te volgen. Niet zo in de kunstgeschiedenis die Koenraad Jonckheere presenteert. Hij maakt duidelijk dat kunstenaars niet autonoom kiezen voor een bepaalde stijl of esthetiek, maar dat het de omstandigheden zijn waarin ze werken die bepalen hoe hun werk er uitziet. De politieke, wetenschappelijke, economische en religieuze context schildert mee. In het programma 'Interne Keuken' op Radio 1 is Koenraad Jonckheere komen praten over zijn boek. Je kan het programma herbeluisteren online of via Spotify. Er zijn 4 gespreksonderwerpen. Het gesprek over het boek begint op minuut 56. Interne Keuken Another History of Art In het MOMA in New York gaat er een bijzondere tentoonstelling door: The Red Studio The Red Studio is een schilderij van Matisse waarop er verschillende andere schilderijen te zien zijn. In het MOMA is er nu een tentoonstelling te zien met enkel voorwerpen die te zien zijn op het schilderij The Red Studio. Dus als je voor eind september naar New York zou gaan, lijkt me dat zeker een aanrader. Voor de thuisblijvers (zoals ik) is er het Financial Times artikel in bijlage dat vertelt over het schilderij. For many years after its creation, Henri Matisse’s The Red Studio (1911)—which depicts the artist’s work space in the Parisian suburb of Issy-les-Moulineaux—was met with bafflement or indifference. Today it is known as a foundational work of modern art and a landmark in the centuries-long tradition of studio painting. Matisse: The Red Studio will reunite this work with the surviving six paintings, three sculptures, and one ceramic by Matisse depicted on its six-foot-tall-by-seven-foot-wide canvas. This will be the first reunion of these objects since they were together in Matisse’s studio at the time The Red Studio was made. They range from groundbreaking paintings, such as Le Luxe II (1907–08), to lesser-known works, such as Corsica, The Old Mill (1898), to objects which have only recently been rediscovered. MOMA ![]()
Zaterdag 7 mei opent de tentoonstelling 'Animal Beings' van Pei-Hsuan Wang en Merel Cremers bij Valcke Gallery in Gent. Om 15:30u geef ik daar een inleiding over het werk van Pei en Merel. Welkom! Valcke Gallery Bernard Spaelaan 14 9000 Gent Dit weekend ga ik naar het Bonnefanten in Maastricht. De tentoonstelling van Laure Prouvost is er nog te zien tot 15 mei. De Franse kunstenaar Laure Prouvost (Croix, 1978) werd wereldberoemd door haar betoverende installaties, waarmee ze in 2013 de Turner Prize won. Nu zijn haar installaties en films eindelijk te zien in Nederland. Prouvost nodigt je uit om opzoek te gaan naar de dingen die ons verbinden, ondanks onze verschillen, ongeacht onze leeftijd, taal of herkomst. Deep See Blue Surrounding You / Vois Ce Bleu Profond Te Fondre dompelt de bezoeker onder in een droomwereld. Centraal in die wereld staat Prouvost' fictieve korte film They Parlaient Idéale, die te zien is in een van haar betoverende installaties. Bonnefanten Volgende week vrijdag, 13 mei, opent de tentoonstelling van docent Bert Huyghe in Pizza Gallery in Antwerpen.
Bert Huyghe sits alone in his garbage-riddled studio. In a world that is racing from one crisis to another what’s left to paint he asks himself? A room full of owls? Fruits and or vegetables? Something jungle? Okay, all of the aforementioned and more, much more. Cobwebs? Skulls? Mushrooms? Yes, yes, yes. Ice-cold fizzy drinks? Huge tragic dogs? Funky jazz piano’s? Allright, and so on and so forth. Maybe a tiny flower? A lonely shoe? Or fifteen rain drops? Sure, the painter will paint all of these things, and more, much more... Pizza Gallery |
AuthorAls docent beeldende kunst stuur ik mijn studenten elke week een mail met Tips van de week. Ik besloot er een blog van te maken. Archives
April 2023
Categories |