Ik ben zelf nog niet naar de tentoonstelling gaan kijken maar kreeg volgende tip van Carina Diepens, docent textiel:
 
Kara Walkers in De Pont, Tilburg
 
In the exhibition A Black Hole Is Everything a Star Longs to Be, Kara Walker (1969, USA) opens her private archives containing more than 600 drawings that she has carefully kept hidden from the outside world for the past twenty-eight years. De Pont is presenting these unknown treasures, along with brand new works and a series of animation films, in Walker's first major solo exhibition in the Netherlands.

Walker, who initially caused a sensation with large-scale silhouette cut-outs, is one of the best-known American artists at the moment. In provocative and obscene, but aesthetically pleasing works on paper executed with extraordinary technical finesse, she portrays racism, gender, sexuality and violence. For Walker, drawing and the written word are the perfect vehicles for satire and caricature, for pamphletism and subversion and for the movement of the imagination. With subjects ranging from the American history of enslavement to the presidency of Barack Obama, she challenges the viewer to question established views and deeply ingrained myths. Fearless in her analyses, she investigates the origins of collective self images as well as her own identity.

​

Larry Gagosian is de oprichter van de galerij  Gagosian, 1 van de grootste ter wereld. 
In dit interview in de Financial Times geeft hij een inkijk in zijn huis en de meesterwerken die er hangen. 

Op Netflix kan je een 6 delige reeks bekijken over de kunstenaar Andy Warhol. 'The Andy Warhol Diaries'.
Verwacht geen diepzinnige reflecties maar wel heel veel beelden. 
Kijk hiernaar want dat is echt iconisch voor die tijd!

​Tot 5 maart kan je de tentoonstelling Seeing who we are van Alice Neel bezichtigen. Toen we aanwezig waren met het 1e jaar afgelopen donderdag was een filmploeg net klaar. Over een paar maanden verschijnt er een documentaire over haar werk op het You Tube kanaal van Xavier Hufkens.
I'll keep you posted!

A new exhibition of portraits by Alice Neel (1900–1984) brings twentieth-century America to life through faces old and young. Painted over a fifty-year period, this thoughtfully selected group of paintings includes many never previously exhibited works, illuminating the creative evolution of her oeuvre across the decades. From babies, infants and teenagers to friends, lovers and patrons, and from the affluent to the poor, everyone was of equal interest and merit to Neel. By pairing portraits of youth with the elderly, we are led to reflect on life’s most meaningful questions: when do we become who we are? And how have we changed?

Xavier Hufkens

Foto: Xavier Hufkens

Al wie met keramiek werkt, moet Edmund de Waal kennen. Hij is de keramist der keramisten. Bijzonder intelligent en getalenteerd. Naast keramist is hij schrijver. 

Hij schreef onder andere het boek 'The White Road'. Een persoonlijke zoektocht naar de geschiedenis van het porselein. Hij schrijft heel onomwonden over zijn reizen, op zoek naar de oorsprong van het porselein. Heel vlot te lezen en zeker een aanrader voor iedereen die geboeid is door de materie klei.

In de Financial Times zijn er meerdere artikels terug te vinden van zijn hand. Hier 2 artikels over hem als keramist. In het ene, een iets ouder artikel, gaat het over 'The White Road', in het andere artikel, over zijn werk in het algemeen en uiteraard ook over zijn obsessie met porselein.

The White Road: Journey Into an Obsession

​Morgen opent de solo tentoonstelling 'Cascade' van Filip Vervaet in De Brakke Grond in Amsterdam. Het is een herwerking van zijn solo tentoonstelling in De Warande in Turnhout in 2019. 

'Watervallen, grillige rotsformaties waarin de sporen van zijn boetserende vingers nog zichtbaar zijn; in de expositie Cascade zet Filip Vervaet de natuur naar zijn hand. Met een route langs monumentale sculpturen trakteert Vervaet bezoekers op een vervreemdende kijkervaring waarbij de zintuigen worden geprikkeld. Zijn werken refereren aan klassieke beeldhouwkunst, maar ademen tegelijkertijd een eigentijdsheid uit en roepen zelfs een sfeer van sciencefiction op.'

Filip Vervaet 

Medusa, Filip Vervaet, 2019

Nog tot 18 december kan je bij Xavier Hufkens de solo tentoonstelling van Danh Vō zien. 

'Xavier Hufkens is pleased to announce an exhibition with new works by Danh Vō. Vō’s conceptual artworks and installations draw upon elements of autobiography and collective experience to explore themes relating to migration and authorial status. His work incorporates documents, photographs and found objects which have accrued meaning over time, through transfer of ownership or shifting social or cultural contexts.'


Ik heb volgend online gesprek al eens gedeeld in de tips. Ik vind het zo'n goede duiding bij het werk van Danh Vō, dat ik het toch nog maar eens deel:

Danh Vo: 'Traces of History and The End of Empire' | White Cube
'Design Museum director Tim Marlow, South London Gallery director Margot Heller, academic and critic Shahidha Bari and botanist Roy Vickery discuss the White Cube Bermondsey exhibition 'Danh Vo: 'Chicxulub'. In this event, produced in collaboration with Intelligence Squared, our panellists engage in a wide-ranging discussion about Vo’s complex, highly referential work.'

Traces of History and The End of Empire


Volgend weekend opent bij Valerie Traan Gallery de tentoonstelling 'Blijven Hangen' van Peter Morrens, docent tekenkunst op Luca.

'Om de overvloed aan ideeën die in hem huizen, te beheren, schept Peter Morrens een veelvormig oeuvre dat vraagt om bevat te worden in ‘real time’. Indien het oeuvre van vandaag systematisch dat van gisteren ongedaan maakt, heeft het enkel bestaansreden indien het zichtbaar, leesbaar en bedreven is en het ‘iets’ in beweging zet.

Op het eerste gezicht slaat de verwarring toe. De kunstenaar die permanent ideëen spuit en die reageert op alle prikkels, geeft vorm aan een plastische productie die naar alle richtingen uiteenspat. 

Hiertoe gebruikt hij twee namen (PM en Herman Smit) en een aantal labels (o.a. Point Blank Press). Deze benamingen zijn geen heteroniemen noch pseudoniemen. Het zijn veeleer aanduidingen die verschillende artistieke technieken omvatten: ze verwijzen naar specifieke bezorgdheden die de kunstenaar bezig houdt en van waaruit hij een samengesteld oeuvre ontwikkelt.

Sommige van die benamingen zullen vroeg of laat verdwijnen. De kunstenaar zal er wellicht andere verzinnen in de toekomst.
De steeds veranderende creaties lenen zich niet tot een gedetailleerde inventarisering en het personage, hoe veelvoudig het ook is, is er uiteindelijk maar één.'

Blijven Hangen

​

In een moment van nostalgie heb ik in De Slegte mijn kunstgeschiedenisboek uit het secundair gekocht. 'Kunst van Altamira tot heden'

Een absolute klassieker op het gebied van kunstgeschiedenis. Het bevat een heel duidelijk overzicht met op elke pagina begeleidende beelden.

De Slegte

Gisteren was het de laatste dag van de tentoonstelling 'I was here' van Finbar Ward bij Geukens & De Vil in Antwerpen maar in het SMAK kan je nog tot begin maart zijn tentoonstelling 'Barely a Ripple' zien.

Finbar Ward's (°1990, UK) sculptural installations, paintings and works on paper aim to be chameleonic in ambition. Using a combination of organic and raw material, foraged matter and studio detritus, Ward’s practice reflects on and is physically determined by the histories, traditions and narratives surrounding the location it will inhabit. In a time of infinite exposure to imagery and an increasing estrangement from the physical, it is a visceral engagement with the work that he strives to elicit from the viewer.This new body of work made for the exhibition space of the Friends of S.M.A.K, Ghent and Geukens & De Vil, Antwerp is born out of a reaction to the 2020 lockdown. The researchspans from antiquity to the contemporary day in search of individuals who have devoted themselves to their homes and gardens as a place of self expression and solace. The worktakes the use of Larariums in ancient Rome as its source. These wall mounted structures acted as shrines to the domestic deities and guardian spirits thought to have watched over theday to day life of a household. Ward has adopted this gesture to create a series of ode to works dedicated to his pick of ‘home makers’ found throughout history and contemporary culture. Each work has been made with an assemblage of materials chosen to reflect the nuances and idiosyncrasies of the individual and the spaces they have built, tweaked,decorated and mused upon. It is a body of work which hopes to applaud the endeavour to care for and maintain our immediate surroundings, and to consider the ancient and enduring need to say ‘I Was Here’.

​Finbar Ward

​Voorbije zomer las ik mijn eerste 'spionageroman' 'The Spy Who Came in from the Cold' van John le Carré uit 1963. Een echte koude oorlog thriller. Ideaal voor gure zondagmiddagen in de zetel.

In this classic, John le Carre's third novel and the first to earn him international acclaim, he created a world unlike any previously experienced in suspense fiction. With unsurpassed knowledge culled from his years in British Intelligence, le Carre brings to light the shadowy dealings of international espionage in the tale of a British agent who longs to end his career but undertakes one final, bone-chilling assignment. When the last agent under his command is killed and Alec Leamas is called back to London, he hopes to come in from the cold for good. His spymaster, Control, however, has other plans. Determined to bring down the head of East German Intelligence and topple his organization, Control once more sends Leamas into the fray -- this time to play the part of the dishonored spy and lure the enemy to his ultimate defeat.

'The Spy Who Came in from the Cold'

​Dit weekend eindigen er een aantal tentoonstellingen die wel de moeite zijn.

Foto: Gert Jan van Rooij

Beaufort 21

Beaufort is een triënnale over de volledige kustlijn. In verschillende badplaatsen kan je naar hedendaagse kunst in de openbare ruimte gaan kijken. 

'Beaufort 21 is doordrongen van het maatschappelijk momentum. Nu de limieten van het ecosysteem in zicht zijn, worden we steeds meer geconfronteerd met onze begrenzingen als mens. Het heersende beeld met de mens aan de top van de piramide geldt niet meer en een nieuwe houding ten opzichte van de natuur dringt zich op.'
​
Beaufort

Voor de thuisblijvers is er ook lectuur: Stijn Cole heeft een uitgebreid interview in XIBT Magazine. 
Je kan het hier online lezen: XIBT

​

En natuurlijk ook fictie: Een boek waar ik echt van genoten heb deze zomer was Mr Wilder and Me van Jonathan Coe.

'In the heady summer of 1977, a naïve young woman called Calista sets out from Athens to venture into the wider world. On a Greek island that has been turned into a film set, she finds herself working for the famed Hollywood director Billy Wilder, about whom she knows almost nothing. But the time she spends in this glamorous, unfamiliar new life will change her for good.

While Calista is thrilled with her new adventure, Wilder himself is living with the realisation that his star may be on the wane. Rebuffed by Hollywood, he has financed his new film with German money, and when Calista follows him to Munich for the shooting of further scenes, she finds herself joining him on a journey of memory into the dark heart of his family history.

In a novel that is at once a tender coming-of-age story and an intimate portrait of one of cinema's most intriguing figures, Jonathan Coe turns his gaze on the nature of time and fame, of family and the treacherous lure of nostalgia. When the world is catapulting towards change, do you hold on for dear life or decide it's time to let go?'

Mr Wilder and Me

Morgen ga ik naar Parijs. Ik ga naar het Musée de l'art Moderne naar 2 tentoonstellingen kijken:

'Entre Les Flammes', over de geschiedenis van de keramiek en tegelijkertijd een overzicht van alle kunstenaars die met keramiek hebben gewerkt. Kunstenaars zoals Picasso maar ook Simone Leigh bijvoorbeeld.

L’exposition Les Flammes. L'Âge de la céramique propose une immersion dans le médium de la céramique et associe plus de 350 pièces allant du néolithique jusqu’à nos jours, créant un dialogue inédit et fécond entre des typologies d’objets issus d’époques et de contextes variés, cherchant à déceler les influences autant que les coïncidences.

Entre les Flammes
​
De tweede tentoonstelling waar ik naartoe ga, is die van 'Anni et Josef Albers'. Het koppel zijn belangrijke vertegenwoordigers van het Bauhaus, hebben elkaar daar leren kennen en zijn in 1933 gevlucht naar de VS. Daar had Josef Albers een belangrijke rol in de zomer cursussen van het Black Mountain College en is hij van grote invloed geweest op het Abstract Expressionisme.
Anni Albers wou schilderen in het Bauhaus maar mocht dit niet aangezien ze een vrouw was. Ze heeft zich toegelegd op het weven en hier baanbrekende stappen in gezet door naar het weven te kijken alsof ze schilderijen maakte. Op deze manier was ze een pionier in het verplaatsen van de textielkunst van functionele kunst naar autonome kunst.

Le Musée d'Art Moderne de Paris organise, du 10 septembre 2021 au 9 janvier 2022, une exposition inédite consacrée à Anni et Josef Albers, rassemblant plus de trois cent cinquante œuvres (peintures, photographies, meubles, œuvres graphiques et textiles) significatives du développement artistique des deux artistes.
​
​Anni et Josef Albers

​

Cristina Iglesias heeft de Royal Academy Architecture Prize gewonnen. 
Deze prijs wordt niet enkel aan architecten uitgereikt maar ook aan individuen die zorgen dat architectuur op een bijzondere manier naar voren komt. En dat is wat Iglesias doet. 

In Antwerpen kan je van haar de 'Deep Fountain (Diepe Fontein)' bezoeken, een fontein voor het Museum van Schone Kunsten.
https://cristinaiglesias.com/works/deep-fountain-diepe-fontein/

Een ander bijzonder werk van haar is 'Hondolea (Marine Abyss)':
https://www.wallpaper.com/art/cristina-iglesias-lighthouse-santa-clara-island

Naar aanleiding van het winnen van de Architectuur prijs, stond er een artikel over haar in de Financial Times. 
​Hier te lezen:

De boeken van Haruki Murakami kan ik blijven lezen. Vorige week herlas ik 'What I Talk About When I Talk About Running'

In 1982, having sold his jazz bar to devote himself to writing, Murakami began running to keep fit. A year later, he'd completed a solo course from Athens to Marathon, and now, after dozens of such races, not to mention triathlons and a dozen critically acclaimed books, he reflects upon the influence the sport has had on his life and--even more important--on his writing. Equal parts training log, travelogue, and reminiscence, this revealing memoir covers his four-month preparation for the 2005 New York City Marathon and takes us to places ranging from Tokyo's Jingu Gaien gardens, where he once shared the course with an Olympian, to the Charles River in Boston among young women who outpace him. Through this marvelous lens of sport emerges a panorama of memories and insights: the eureka moment when he decided to become a writer, his greatest triumphs and disappointments, his passion for vintage LPs, and the experience, after fifty, of seeing his race times improve and then fall back. By turns funny and sobering, playful and philosophical, What I Talk About When I Talk About Running is rich and revelatory, both for fans of this masterful yet guardedly private writer and for the exploding population of athletes who find similar satisfaction in distance running.

Murakami

Dit weekend is er veel te doen.

In Antwerpen kan je 'Exposed Music', een performance parcours volgen op zaterdag 23 oktober. 4 locaties met telkens een andere performance. Curator van dienst is Bent Van Looy. 

Exposed Music neemt je op zaterdag 23 oktober mee op tour langs 4 onweerstaanbare locaties en performances. Een muzikaal-visueel meeslepende sensatie in 't stad! Bent Van Looy is de curator van dit muzikaal en beeldend performance festival.

Dennis Ceylan, student in ons atelier, doet mee aan 1 van de performances. 

​Exposed Music
​
​

Op zondag 24 oktober vindt de finissage plaats van de tentoonstelling 'Door het doek het schilderij. Een zoektocht naar de meester'

Het atelier Schilderkunst van de campus St-Lucas Gent gaat in dialoog met het werk van Roger Raveel. Zowel studenten en docenten zullen het oeuvre van de meester in beweging zetten aan de hand van motieven, verhalen en details die vandaag hun aandacht vasthouden. Claessens Canvas leverde 100 vierkante meter schildersdoek van het type 120, het doek waarop Roger Raveel zelf ook werkte. Wim Lambrecht en Robin Vermeersch stellen de tentoonstelling samen in de oude vleugel van het museum.

Roger Raveel Museum

​

Ook dit weekend, opent Europalia. Dit jaar heeft het kunstenfestival de trein als thema.

Dit jaar worden een heleboel verjaardagen rond treinen gevierd*: een mooie en bijzondere aanleiding voor EUROPALIA om een editie te wijden aan een wereld op zich, een uitvinding die de maatschappij vormgaf en die vandaag opnieuw een hoofdrol lijkt te gaan spelen.
*175 jaar geleden werden Brussel en Parijs als eerste hoofdsteden op het Europese continent per rail verbonden; 40 jaar TGV; 25 jaar Thalys. 2021 werd door de Europese 
Commissie uitgeroepen tot European Year of Rail.

Er is enorm veel te zien op heel veel locaties. Een onderdeel van Europalia dit jaar is een tentoonstelling, Endless Express, die de treinlijn Oostende-Eupen volgt. 

Het kunstparcours Endless Express neemt je mee naar verschillende bestemmingen langs de spoorlijn tussen Oostende en Eupen. Vertrekkend van de publieke sculptuur Esprit ouvert van Tapta, werden zeven kunstenaars uitgenodigd om nieuwe werken rond de stations en sporen te presenteren. Met de trein als verbindend element verkennen ze de verspreide, onderling verbonden geschiedenissen die in dit landschap zijn ingebed en met deze lijn zijn verweven. Met nieuwe werken van Che Go Eun, Inas Halabi, Flaka Haliti, Chloé Malcotti, Sophie Nys, Marina Pinsky en Laure Prouvost.

​
In de stations van Leuven en Brugge kan je werk zien van Che Go Eun.

Machinalia is een wonderlijke machine die van vorm verandert terwijl ze door België rijdt en onderweg visuele elementen uit stadslegenden integreert. De machine heeft de vorm van een draak en houdt halt in Leuven en Brugge, waar ze een tijdelijk onderkomen vindt in de glazen wachthokjes op de perrons. Che Go Eun haalde voor dit werk inspiratie uit de legende van Imugi, een waterwezen dat duizend jaar moest wachten om een echte draak te worden. Haar draaktrein weerspiegelt het romantische narratief dat samenging met de eerste stoomlocomotieven op het Europese vasteland, die vaak waren genoemd naar dieren of natuurfenomenen die naar kracht en snelheid verwezen. De kunstenaar put niet enkel uit de Koreaanse mythologie, maar verwijst ook naar de laatmiddeleeuwse verhalen over Margaretha van Leuven en Maertyne van Keyschote van Brugge; onder het mom van religie en moraliteit werd de eerste vermoord omdat ze zich verzette tegen verkrachting en de tweede gefolterd omdat ze lesbisch was.

Che Go Eun

​En als je dan toch in Leuven bent, kan je ook naar Museum M gaan. Daar opent vandaag de tentoonstelling 'Verbeelding van het universum'

Ik heb het dus zelf nog niet gezien maar horen zeggen in de 'wandelgangen' dat het een sterke tentoonstelling is, vergelijkbaar met de tentoonstelling 'Utopia' (voor diegenen onder jullie die deze gezien hebben)

‘Verbeelding van het universum’ gaat uit van de verwondering over de kosmos en hoe die een neerslag vindt in de beeldende kunsten en het denken tot de 18de eeuw. Een symbolische inleiding over de fascinatie van de mens voor het universum wordt in het tentoonstellingsparcours gevolgd door verschillende antwoorden die in de loop van de geschiedenis op de fundamentele vragen over onze oorsprong geformuleerd zijn. Er wordt gefocust op de middeleeuwen en de vroegmoderne periode. Thema’s die aan bod komen zijn religie, mythologie, astrologie en nauwkeurige waarnemingen van het uitspansel. 

Verbeelding van het universum

Volgend weekend vindt Fiac plaats. Een grote kunstbeurs in Parijs. Ik ga er zelf niet naartoe maar als je wil zien wat er op dit moment gebeurt in de beeldende kunst dan is zo'n grote internationale beurs altijd een goeie hulp

Fiac
​

Ik heb me ingeschreven op een aantal nieuwsbrieven van gallerijen en musea, zo ook bijvoorbeeld de nieuwsbrief van Xavier Hufkens. In een vorige nieuwsbrief kon je een link aanvragen naar een digitale presentatie van wat er te zien is bij Xavier Hufkens op Fiac.

Dat heb ik gedaan. Hierbij de link voor jullie: Xavier Hufkens op Fiac
​

Dichter bij huis kan je gaan kijken naar 'Machine Gun Chimera. A true Taste of The Wild.' in 019 in Gent.
'A collective, sculptural experiment between Charlotte Daniëlse, Anne Beumer, Sybren Janssens & Robin Verslegers.'Info: 019 

019 is jammer genoeg enkel in het weekend open, we kunnen er dus geen gezamenlijke uitstap van maken met het atelier maar niets houdt jullie tegen om deze middag wat cultuur op te snuiven in het Gentse ;-)

Deze week stond er in de Financial Times een artikel over een ondernemer in het maken van bakstenen, de Deen Christian A Petersen.

In het artikel krijg je een inzage van hoe klei in de industriële wereld wordt verwerkt. Waar ik persoonlijk van onder de indruk was in het artikel, is de verscheidenheid van kleikleuren en vormen die gehanteerd worden in het maken van bakstenen.

​Ik heb een pdf gemaakt van het artikel omdat ik geen artikels kan delen van de FT in zo'n grote aantallen.

Op reis deze zomer las ik het boek 'Monkey Grip' Van Helen Garner.

'In "Monkey Grip", Helen Garner charts the lives of a generation. Her characters are exploring new ways of loving and living - and nothing is harder than learning to love lightly. Nora and Javo are trapped in a desperate relationship. Nora's addiction is romantic love; Javo's is hard drugs. The harder they pull away, the tighter the monkey grip. A lyrical, gritty, rough-edged novel that deserves its place as a classic of Australian fiction.'

​Monkey Grip 

Ik ben dit weekend naar Amsterdam geweest. In het Stedelijk Museum is er op dit moment een overzichtstentoonstelling te zien van het werk van Bruce Nauman.

Persoonlijk vond ik het jammer dat er niet zoveel gedaan is met de tentoonstelling zelf, het werk was professioneel opgesteld en daar stopte het zo'n beetje maar het was de eerste keer dat ik zoveel werk van Bruce Nauman bij elkaar heb gezien en dat was wel een unieke ervaring. Je wordt ondergedompeld in zijn denkwereld en dat is reden genoeg om te gaan.

De tentoonstelling loopt nog tot 24 oktober.

https://www.stedelijk.nl/en/exhibitions/bruce-nauman-2 

In De Brakke Grond was er een solo tentoonstelling te zien van Chloë Delanghe. Het was het laatste weekend dus niet langer te bezoeken maar ik wou het toch vermelden omdat Chloë absoluut een kunstenaar is om te volgen dus ga zeker kijken wanneer je de mogelijkheid hebt om haar werk te zien.

​Ze maakt heel intiem werk in verscheidene media, vaak vertrekkend vanuit haar persoonlijke leven.
Chloë is ook docent in het atelier Mixed Media in Luca.

https://brakkegrond.nl/agenda/174/famyly

Ook De Brakke Grond zelf is een huis om in het oog te houden. De volgende tentoonstelling waar ik alvast naar uitkijk, is de solo tentoonstelling van Filip Vervaet:

https://brakkegrond.nl/agenda/138/filip-vervaet

Deze zomer las ik het boek 'Autumn' van Ali Smith. Verkeerd seizoen misschien maar om één of andere reden wou ik toch met dit boek beginnen. 'Winter' heb ik ook al aangekocht maar nog niet gelezen. 

Autumn is heel erg actueel, het speelt zich af in de UK en tegelijkertijd ook heel tijdloos. Voor mij meestal een winnende combinatie.

Daniel is a century old. Elisabeth, born in 1984, has her eye on the future. The United Kingdom is in pieces, divided by a historic once-in-a-generation summer.

Love is won, love is lost. Hope is hand in hand with hopelessness. The seasons roll round, as ever...

www.goodreads.com/book/show/28446947-autumn