Door het verlengde weekend ben ik helemaal in de war met de dagen en de tips een beetje uit het oog verloren.

Donderdagavond ging ik naar de opening bij Fred & Ferry van Thomas Verstraeten.

Thomas Verstraeten's first solo exhibition at Fred&Ferry is set up as a dialogue, or perhaps better, as a confrontation between two projects: 'Pierre Menards paradox' and 'Familiestraat’.
In September 2014, Thomas Verstraeten made Pierre Menard's paradox. For this, he built a copy of the Moroccan coffee house Tanger, situated diagonally opposite, in the exhibition space. The installation described the interior of the coffee house in reverse, as a place of here and elsewhere, familiar and strange, as a paradox.
For Familiestraat, he built an exact replica of his street in wood and cardboard in a large factory hall. Then, together with 250 local residents, he re-enacted an annual review of true events that happened in the Familiestraat in the bizarre year 2020.
In both projects, seemingly futile pieces of history are re-enacted with great care and precision by their original 'inhabitants'. Both projects take ordinary, everyday events as their starting point. They are pieces of history that are saved from being forgotten. According to the artist, every event, no matter how small or trivial, contributes substantially to those few events that do get a place in our collective memory.
"History is a substance that is manufactured of its own accord; if you turn away from the staccato of the headlines and listen very carefully, you will hear the infinitely slow grinding of the wheels, between which nothing is ever lost," Nooteboom writes in his Berlin Notes.

Fred & Ferry
​

Art21 is een fantastische website met een oneindige hoeveelheid mini docu's waar kunstenaars praten over hun praktijk.

Hier Kiki Smith aan het woord:

“Basically, I think art is just a way to think,” remarks Kiki Smith, “it’s like standing in the wind and letting it pull you in whatever direction it wants to go.”
Adept in bronze, wax, textiles, and printmaking, the segment follows Smith on a journey through a diversity of narrative subjects including witches, saints, death, animals, family members, domestic objects, and dolls.
Smith explains her relationship to meaning in her work: “I’d rather make something that’s very open-ended that can have a meaning to me, but then it also can have a meaning to somebody else who can fill it up with their meaning.”

Art21

Vorige week vergat ik te melden dat Stijn Cole meedoet aan The Ballroom Project op Antwerp Art Weekend. Morgen dus nog een volledige dag om zijn werk te bewonderen.

Bij deze!

In Stijn Cole’s universe, themes like time and landscape painting are endowed with a renewed beauty that translates into a contemporary version of impressionism. 
Each new series of Stijn Cole’s works is connected with a specific period, walk, or journey, which gives it an almost documentary quality. 
Stijn Cole describes his contribution as modest, just a filter he puts on reality. 
But with the utmost precision and subtlety, he challenges the viewer to take on an active role. 
In this manipulative game, he entices the viewer to engage in an experience of intensity, space, and shape that will time and time again prove to be surprising. His newest works increasingly take the shape of installations, landscapes created by Stijn Cole that the audience is invited to wander around in.

Stijn op Antwerp Art

Gisteren ging ik naar de opening van de tentoonstelling van Kati Heck bij Tim Van Laere Gallery. Ik volg haar werk al 20 jaar en blijf steeds verrast elke keer ik het zie. 

Tim Van Laere Gallery presenteert de vijfde solotentoonstelling van Kati Heck: Legende. In deze tentoonstelling toont Heck een reeks nieuwe schilderijen, tekeningen en meubel-sculpturen.

Heck staat bekend om haar heldere maar raadselachtige schilderijen, waarin realisme wordt getransformeerd van een representatieve categorie in een vloeiend proces. De manier waarop Heck haar composities samenstelt, herinneren ons aan het literaire genre van de legende. Legendes  zijn voortvertelde verhalen en ontcijferingsinstrumenten, die een houvast kunnen bieden. In elke legende is steeds een kern van waarheid, maar deze wordt zodanig aangedikt door overdrijvingen en smakelijkheden dat het verhaal nog moeilijk te bevestigen of te ontkennen valt. Een kenmerk dat we ook terugvinden in het werk van Heck; haar composities kunnen zich vertakken in meerdere genres - waarbij literatuur, geschiedenis, kunstgeschiedenis, wetenschap en haar eigen geleefde ervaringen samenkomen en ondeelbare eenheden vormen. Bij een eerste lezing lijken ze dingen te onthullen en verklaren, maar wanneer je je begeeft naar de diepere lagen kom je uit in een labyrinth, waarbij elke stap je dieper meeneemt in Heck’s eigen zoektocht. Wat steeds centraal staat in haar werk is de mens en de vraagstukken die ons menselijk leven vorm geven. Haar onderwerpen ontleent ze dan ook vaak uit haar directe omgeving, waardoor haar werken bevolkt worden met haar familie, vrienden, buren en huisdieren. Haar werken doen denken aan de bars, dansers en acteurs van Otto Dix en George Grosz, maar refereren evengoed naar Jean-Michael Basquiat en de Oude Meesters. Met haar werken synthetiseert Heck verschillende stijlen waarbij ze elementen uit het expressionisme en surrealisme combineert met sociaal realisme.
Tim Van Laere 

Volgend weekend is het Antwerp Art Weekend. Er is te veel te zien om op te noemen. Op de website vind je een duidelijk overzicht terug van wat er te zien is.

Wat ik sowieso nog ga bekijken want het is dan meteen ook het laatste weekend, is de tentoonstelling van Ann Veronica Janssens bij Micheline Szwajcer.

Micheline Szwajcer is pleased to welcome new artworks by Ann Veronica Janssens at the gallery, all of them made out of glass. A material the artist has been working with and exploring for many years. Her glass rolls in variable dimensions and colours are an example of her practice where she tries to reveal the limits of perception, to make the invisible visible and give form to something that is barely perceptible. A frisson bleu is installed, elevated from the ground, giving light and colour the space to reflect on the surroundings.
All pieces presented exemplify how Janssens works with spaciousness and the distribution of light, radiant colour, transparent or reflective surfaces, resulting in ephemeral, fragile and minimalist by nature artworks. By examining properties of matter (brilliance, lightness, transparency), physical phenomena (reflection, refraction and perspective) and the instability of our perception of space and time exposure, she seeks to destabilize the concept of materiality. 

Antwerp Art Weekend

​Ann Veronica Janssens

Binnen Antwerp Art Weekend, kan je The Ballroom Project bezoeken.

De vierde fysieke editie van Ballroom Project wordt opnieuw georganiseerd tijdens het komende Antwerp Art Weekend (26 – 29 mei 2022). In dit kader wil het project een ruimte bieden aan niet-Antwerpse galerieën om aanwezig te zijn via een creatief, dynamisch en artistiek platform, zonder het commerciële aspect uit het oog te verliezen.
Ballroom Project wil het typische ‘kunstbeursgevoel’ heel graag vermijden. Het concept werkt daarvoor niet met losse stands, maar met een jonge curator, die op basis van de ontvangen inzendingen van de deelnemende galeries een tentoonstellingsconcept bouwt, afgestemd op de specifieke dynamiek van de tentoonstellingsruimte. Het doel is om een project samen te stellen dat zich uitstrekt over de grens tussen kunsttentoonstelling en commercieel platform, tussen expo en verkoop, vertrekkende van een uitgenodigde selectie van gelijkgestemde galerijen.
Om een dynamische energie aan het project te geven, reiken we naar onze Nederlandse en Brusselse collega’s, in plaats van ons te concentreren op galerijen uit Antwerpen. Dit geeft de galerijen en hun kunstenaars een unieke kans om de bloeiende Antwerpse/Vlaamse markt te ontdekken, of om voort te bouwen op en opnieuw aansluiting te vinden bij hun bestaande contacten hier. Om de overgang te vergemakkelijken, is het project geïnitieerd door twee lokale spelers met sterke connecties: Base-Alpha Gallery en DMW Gallery. Beide galerijen zullen het hele project opvolgen.

The Ballroom Project

Dit weekend gaan de deuren open van het HISK. Pei-Hsuan Wang, die momenteel in het keramiekatelier werkt, zit ook in het HISK, je kan ook haar studio bezoeken.

HISK nodigt het publiek uit om deel te nemen aan de jaarlijkse Open Studios, waarbij 24 kunstenaars hun atelier openstellen voor het publiek en onthullen waar zij tijdens hun residentieperiode aan hebben gewerkt.

De HISK Open Studios 2022 bieden het publiek toegang tot de persoonlijke ateliers van de HISK residenten en geven een bijzonder en interessant inzicht in de specifieke tastbare en mentale ruimte waarin kunst wordt gemaakt en het artistieke ontwikkelingsproces van een jonge generatie kunstenaars die de toekomst van het kunstenlandschap mede zullen bepalen.

Deelnemende kunstenaars: Fabiola Burgos (CL), Jim Campers (BE), Hamed Dehqan (IR), Wim De Pauw (BE), Ian De Weerdt (BE), Maëlle Dufour (BE), Manu Engelen (BE), Antoine Goossens (BE), Maud Gourdon (FR), Danielle Kaganov (IL/RU), Axel Korban (FR), Axelle Lenaerts (BE), Zhixin Liao (CN), Linda Jasmin Mayer (IT), Felipe Muhr (CL), Noemi Osselaer (BE), Edouard Pagant (FR), Juan Pablo Plazas (CO), Paola Siri Renard (FR), Stephanie Rizaj (AT/XK), David Shongo (CD), Jivan van der Ende (NL), Pei-Hsuan Wang (TW), Yue Yuan (CN)

HISK

Vorige week volgde ik het symposium 'The act of Painting', georganiseerd door docent Ritsart Gobyn. 1 van de sprekers was de schrijver en kunsthistoricus Koenraad Jonckheere. Hij schreef het boek 'Another History of Art'
Ik heb het zelf nog niet gelezen maar het voelt aan alsof het een klassieker wordt. Ik kijk er in elk geval naar uit om het te lezen.

Vaak is kunstgeschiedenis een chronologische opeenvolging van geniale kunstenaars, meesterlijke kunstwerken, stijlperiodes en -ismen die elkaar logisch lijken op te volgen. Niet zo in de kunstgeschiedenis die Koenraad Jonckheere presenteert. Hij maakt duidelijk dat kunstenaars niet autonoom kiezen voor een bepaalde stijl of esthetiek, maar dat het de omstandigheden zijn waarin ze werken die bepalen hoe hun werk er uitziet. De politieke, wetenschappelijke, economische en religieuze context schildert mee.

In het programma 'Interne Keuken' op Radio 1 is Koenraad Jonckheere komen praten over zijn boek. Je kan het programma herbeluisteren online of via Spotify. Er zijn 4 gespreksonderwerpen. Het gesprek over het boek begint op minuut 56.
Interne Keuken

Another History of Art

In het MOMA in New York gaat er een bijzondere tentoonstelling door: The Red Studio

The Red Studio is een schilderij van Matisse waarop er verschillende andere schilderijen te zien zijn. In het MOMA is er nu een tentoonstelling te zien met enkel voorwerpen die te zien zijn op het schilderij The Red Studio. Dus als je voor eind september naar New York zou gaan, lijkt me dat zeker een aanrader. 
Voor de thuisblijvers (zoals ik) is er het Financial Times artikel in bijlage dat vertelt over het schilderij.

For many years after its creation, Henri Matisse’s The Red Studio (1911)—which depicts the artist’s work space in the Parisian suburb of Issy-les-Moulineaux—was met with bafflement or indifference. Today it is known as a foundational work of modern art and a landmark in the centuries-long tradition of studio painting. Matisse: The Red Studio will reunite this work with the surviving six paintings, three sculptures, and one ceramic by Matisse depicted on its six-foot-tall-by-seven-foot-wide canvas. This will be the first reunion of these objects since they were together in Matisse’s studio at the time The Red Studio was made. They range from groundbreaking paintings, such as Le Luxe II (1907–08), to lesser-known works, such as Corsica, The Old Mill (1898), to objects which have only recently been rediscovered.

MOMA

Zaterdag 7 mei opent de tentoonstelling 'Animal Beings' van Pei-Hsuan Wang en Merel Cremers bij Valcke Gallery in Gent. Om 15:30u geef ik daar een inleiding over het werk van Pei en Merel.
​Welkom!

Valcke Gallery
Bernard Spaelaan 14
9000 Gent

Dit weekend ga ik naar het Bonnefanten in Maastricht. De tentoonstelling van Laure Prouvost is er nog te zien tot 15 mei. 

De Franse kunstenaar Laure Prouvost (Croix, 1978) werd wereldberoemd door haar betoverende installaties, waarmee ze in 2013 de Turner Prize won. Nu zijn haar installaties en films eindelijk te zien in Nederland.
Prouvost nodigt je uit om opzoek te gaan naar de dingen die ons verbinden, ondanks onze verschillen, ongeacht onze leeftijd, taal of herkomst.
Deep See Blue Surrounding You / Vois Ce Bleu Profond Te Fondre dompelt de bezoeker onder in een droomwereld. Centraal in die wereld staat Prouvost' fictieve korte film They Parlaient Idéale, die te zien is in een van haar betoverende installaties.

Bonnefanten

Volgende week vrijdag, 13 mei, opent de tentoonstelling van docent Bert Huyghe in Pizza Gallery in Antwerpen.

Bert Huyghe sits alone in his garbage-riddled studio. In a world that is racing from one crisis to another what’s left to paint he asks himself? A room full of owls? Fruits and or vegetables? Something jungle? Okay, all of the aforementioned and more, much more. Cobwebs? Skulls? Mushrooms? Yes, yes, yes. Ice-cold fizzy drinks? Huge tragic dogs? Funky jazz piano’s? Allright, and so on and so forth. Maybe a tiny flower? A lonely shoe? Or fifteen rain drops? Sure, the painter will paint all of these things, and more, much more...

Pizza Gallery

Het Design Fest Gent is volop aan de gang. Luca is goed vertegenwoordigd met onder andere docent Leyla Aydoslu en oud student Clara Spilliaert in de tentoonstelling ‘The Thinking Hand’ bij Tatjana Pieters.  
Wat er allemaal te zien is op het volledige festival, is te veel om op te noemen, via deze link kan je alle deelnemers zien met de locatie waar ze te vinden zijn: Deelnemers

©Tatjana Pieters - ​'The Thinking Hand'

Vandaag gaat Art Brussels van start. Van donderdag tot en met zondag heb je de kans om de beurs te bezoeken. Een ticket voor studenten is €10 maar gratis op vrijdag.

​De beurs is in verschillende onderdelen verdeeld:
​
Retaining its youthful profile as a discovery fair, Art Brussels brings together each year more than 150 contemporary art galleries among the most important of the international scene, gathered in four sections:
DISCOVERY: the focus is on young, emerging and lesser-known artists with recent works (2017-2020).
PRIME : the focus is on established artists from modern to contemporary.
REDISCOVERY: dedicated to art from the 20th century, this section presents living or deceased artists who are under-recognised, under-estimated or forgotten.
INVITED**: this section responds to exciting new shifts in the art market, providing new models to support a younger generation of international galleries that challenge traditional gallery models.
* Art Brussels presents a selection of SOLO presentations: each presentation is an individual, ambitious project dedicated to the work of one artist; a one-artist show in the entire stand or as an extension of the main stand

Wie nog in Brussel een activiteit zoekt, kan ook nog naar Wiels gaan, daar loopt een tentoonstelling van Kasper Bosmans.

Kasper Bosmans est un conteur. Fasciné par les histoires, il en dénoue les fils et les tisse différemment, de manière ludique, afin de créer de nouvelles histoires. Agissant toujours à partir d'exemples concrets – qu'il s'agisse d'une anecdote, d'une recette artisanale ou d'un fait divers – Bosmans utilise les traditions locales et vernaculaires pour développer un discours globalisant.
(De Engelse en Nederlandse tekst was niet beschikbaar)

Ik ben zelf nog niet naar de tentoonstelling gaan kijken maar kreeg volgende tip van Carina Diepens, docent textiel:
 
Kara Walkers in De Pont, Tilburg
 
In the exhibition A Black Hole Is Everything a Star Longs to Be, Kara Walker (1969, USA) opens her private archives containing more than 600 drawings that she has carefully kept hidden from the outside world for the past twenty-eight years. De Pont is presenting these unknown treasures, along with brand new works and a series of animation films, in Walker's first major solo exhibition in the Netherlands.

Walker, who initially caused a sensation with large-scale silhouette cut-outs, is one of the best-known American artists at the moment. In provocative and obscene, but aesthetically pleasing works on paper executed with extraordinary technical finesse, she portrays racism, gender, sexuality and violence. For Walker, drawing and the written word are the perfect vehicles for satire and caricature, for pamphletism and subversion and for the movement of the imagination. With subjects ranging from the American history of enslavement to the presidency of Barack Obama, she challenges the viewer to question established views and deeply ingrained myths. Fearless in her analyses, she investigates the origins of collective self images as well as her own identity.

​

Larry Gagosian is de oprichter van de galerij  Gagosian, 1 van de grootste ter wereld. 
In dit interview in de Financial Times geeft hij een inkijk in zijn huis en de meesterwerken die er hangen. 

Op Netflix kan je een 6 delige reeks bekijken over de kunstenaar Andy Warhol. 'The Andy Warhol Diaries'.
Verwacht geen diepzinnige reflecties maar wel heel veel beelden. 
Kijk hiernaar want dat is echt iconisch voor die tijd!

​Tot 5 maart kan je de tentoonstelling Seeing who we are van Alice Neel bezichtigen. Toen we aanwezig waren met het 1e jaar afgelopen donderdag was een filmploeg net klaar. Over een paar maanden verschijnt er een documentaire over haar werk op het You Tube kanaal van Xavier Hufkens.
I'll keep you posted!

A new exhibition of portraits by Alice Neel (1900–1984) brings twentieth-century America to life through faces old and young. Painted over a fifty-year period, this thoughtfully selected group of paintings includes many never previously exhibited works, illuminating the creative evolution of her oeuvre across the decades. From babies, infants and teenagers to friends, lovers and patrons, and from the affluent to the poor, everyone was of equal interest and merit to Neel. By pairing portraits of youth with the elderly, we are led to reflect on life’s most meaningful questions: when do we become who we are? And how have we changed?

Xavier Hufkens

Foto: Xavier Hufkens

Al wie met keramiek werkt, moet Edmund de Waal kennen. Hij is de keramist der keramisten. Bijzonder intelligent en getalenteerd. Naast keramist is hij schrijver. 

Hij schreef onder andere het boek 'The White Road'. Een persoonlijke zoektocht naar de geschiedenis van het porselein. Hij schrijft heel onomwonden over zijn reizen, op zoek naar de oorsprong van het porselein. Heel vlot te lezen en zeker een aanrader voor iedereen die geboeid is door de materie klei.

In de Financial Times zijn er meerdere artikels terug te vinden van zijn hand. Hier 2 artikels over hem als keramist. In het ene, een iets ouder artikel, gaat het over 'The White Road', in het andere artikel, over zijn werk in het algemeen en uiteraard ook over zijn obsessie met porselein.

The White Road: Journey Into an Obsession

​Morgen opent de solo tentoonstelling 'Cascade' van Filip Vervaet in De Brakke Grond in Amsterdam. Het is een herwerking van zijn solo tentoonstelling in De Warande in Turnhout in 2019. 

'Watervallen, grillige rotsformaties waarin de sporen van zijn boetserende vingers nog zichtbaar zijn; in de expositie Cascade zet Filip Vervaet de natuur naar zijn hand. Met een route langs monumentale sculpturen trakteert Vervaet bezoekers op een vervreemdende kijkervaring waarbij de zintuigen worden geprikkeld. Zijn werken refereren aan klassieke beeldhouwkunst, maar ademen tegelijkertijd een eigentijdsheid uit en roepen zelfs een sfeer van sciencefiction op.'

Filip Vervaet 

Medusa, Filip Vervaet, 2019

Nog tot 18 december kan je bij Xavier Hufkens de solo tentoonstelling van Danh Vō zien. 

'Xavier Hufkens is pleased to announce an exhibition with new works by Danh Vō. Vō’s conceptual artworks and installations draw upon elements of autobiography and collective experience to explore themes relating to migration and authorial status. His work incorporates documents, photographs and found objects which have accrued meaning over time, through transfer of ownership or shifting social or cultural contexts.'


Ik heb volgend online gesprek al eens gedeeld in de tips. Ik vind het zo'n goede duiding bij het werk van Danh Vō, dat ik het toch nog maar eens deel:

Danh Vo: 'Traces of History and The End of Empire' | White Cube
'Design Museum director Tim Marlow, South London Gallery director Margot Heller, academic and critic Shahidha Bari and botanist Roy Vickery discuss the White Cube Bermondsey exhibition 'Danh Vo: 'Chicxulub'. In this event, produced in collaboration with Intelligence Squared, our panellists engage in a wide-ranging discussion about Vo’s complex, highly referential work.'

Traces of History and The End of Empire


Volgend weekend opent bij Valerie Traan Gallery de tentoonstelling 'Blijven Hangen' van Peter Morrens, docent tekenkunst op Luca.

'Om de overvloed aan ideeën die in hem huizen, te beheren, schept Peter Morrens een veelvormig oeuvre dat vraagt om bevat te worden in ‘real time’. Indien het oeuvre van vandaag systematisch dat van gisteren ongedaan maakt, heeft het enkel bestaansreden indien het zichtbaar, leesbaar en bedreven is en het ‘iets’ in beweging zet.

Op het eerste gezicht slaat de verwarring toe. De kunstenaar die permanent ideëen spuit en die reageert op alle prikkels, geeft vorm aan een plastische productie die naar alle richtingen uiteenspat. 

Hiertoe gebruikt hij twee namen (PM en Herman Smit) en een aantal labels (o.a. Point Blank Press). Deze benamingen zijn geen heteroniemen noch pseudoniemen. Het zijn veeleer aanduidingen die verschillende artistieke technieken omvatten: ze verwijzen naar specifieke bezorgdheden die de kunstenaar bezig houdt en van waaruit hij een samengesteld oeuvre ontwikkelt.

Sommige van die benamingen zullen vroeg of laat verdwijnen. De kunstenaar zal er wellicht andere verzinnen in de toekomst.
De steeds veranderende creaties lenen zich niet tot een gedetailleerde inventarisering en het personage, hoe veelvoudig het ook is, is er uiteindelijk maar één.'

Blijven Hangen

​

In een moment van nostalgie heb ik in De Slegte mijn kunstgeschiedenisboek uit het secundair gekocht. 'Kunst van Altamira tot heden'

Een absolute klassieker op het gebied van kunstgeschiedenis. Het bevat een heel duidelijk overzicht met op elke pagina begeleidende beelden.

De Slegte

Gisteren was het de laatste dag van de tentoonstelling 'I was here' van Finbar Ward bij Geukens & De Vil in Antwerpen maar in het SMAK kan je nog tot begin maart zijn tentoonstelling 'Barely a Ripple' zien.

Finbar Ward's (°1990, UK) sculptural installations, paintings and works on paper aim to be chameleonic in ambition. Using a combination of organic and raw material, foraged matter and studio detritus, Ward’s practice reflects on and is physically determined by the histories, traditions and narratives surrounding the location it will inhabit. In a time of infinite exposure to imagery and an increasing estrangement from the physical, it is a visceral engagement with the work that he strives to elicit from the viewer.This new body of work made for the exhibition space of the Friends of S.M.A.K, Ghent and Geukens & De Vil, Antwerp is born out of a reaction to the 2020 lockdown. The researchspans from antiquity to the contemporary day in search of individuals who have devoted themselves to their homes and gardens as a place of self expression and solace. The worktakes the use of Larariums in ancient Rome as its source. These wall mounted structures acted as shrines to the domestic deities and guardian spirits thought to have watched over theday to day life of a household. Ward has adopted this gesture to create a series of ode to works dedicated to his pick of ‘home makers’ found throughout history and contemporary culture. Each work has been made with an assemblage of materials chosen to reflect the nuances and idiosyncrasies of the individual and the spaces they have built, tweaked,decorated and mused upon. It is a body of work which hopes to applaud the endeavour to care for and maintain our immediate surroundings, and to consider the ancient and enduring need to say ‘I Was Here’.

​Finbar Ward

​Voorbije zomer las ik mijn eerste 'spionageroman' 'The Spy Who Came in from the Cold' van John le Carré uit 1963. Een echte koude oorlog thriller. Ideaal voor gure zondagmiddagen in de zetel.

In this classic, John le Carre's third novel and the first to earn him international acclaim, he created a world unlike any previously experienced in suspense fiction. With unsurpassed knowledge culled from his years in British Intelligence, le Carre brings to light the shadowy dealings of international espionage in the tale of a British agent who longs to end his career but undertakes one final, bone-chilling assignment. When the last agent under his command is killed and Alec Leamas is called back to London, he hopes to come in from the cold for good. His spymaster, Control, however, has other plans. Determined to bring down the head of East German Intelligence and topple his organization, Control once more sends Leamas into the fray -- this time to play the part of the dishonored spy and lure the enemy to his ultimate defeat.

'The Spy Who Came in from the Cold'