#62 - 22 april 2023

Afgelopen dinsdag ging ik naar de tentoonstelling van Rose Wylie in het SMAK.

Rose Wylie schildert al meer dan zeven decennia maar hervatte haar artistieke carrière in de jaren tachtig. Ze vindt inspiratie in de mythologie, kunstgeschiedenis, volkskunst, literatuur, cinema, sport- en celebritycultuur. Haar brede culturele kennis verweeft ze met observaties uit haar onmiddellijke omgeving - vaak eerst in de vorm van tekeningen - en maakt daarbij associaties die zowel beeldend, persoonlijk als urgent zijn. Tot op vandaag schildert Wylie op ongedwongen wijze en blijft haar werk eigentijds aanvoelen door de keuze en transformatie van de onderwerpen. Haar beeldtaal kenmerkt zich door gefragmenteerde weergaves, vervlakte perspectieven en merkwaardige schaalvergrotingen die een poëtische verbeelding van de werkelijkheid beogen.
Naast haar eigenzinnigheid verhoudt Wylie zich ook tot de fundamenten van de schilderkunst: compositie, techniek, textuur en kleur. Ze wisselt dikke klodders verf af met een zorgvuldige lijnvoering en brengt onbehandeld canvas tot leven via tekstfragmenten en ruwe verfaccenten. Het contrast tussen lichtheid en zwaarte speelt ook in een diepere lezing van Wylies werk. Uit haar directe, cartooneske beeldtaal spreekt een bekommernis om grotere culturele thema’s, zoals oorlog, weelde, klimaatopwarming en de stereotiepe representatie van de vrouw.

De tentoonstelling loopt nog een week, tot 30 april.

Ik heb ook nog eens ondervonden hoe fijn het is om op een doordeweekse dag naar een museum te gaan. Op een dinsdagmiddag loop je er bijna in je eentje rond.

​SMAK

Op Art Brussel kwamen Stijn en ik een gallerie tegen uit New York die een solo toonde van een kunstenaar van 93 jaar oud die we niet kenden, Peter Hutchinson.

Onwaarschijnlijk mooi werk.

Ga je nog naar Art Brussel, zoek dan zeker de stand op van Freit+Volume. Zo niet, is de naam Peter Hutchinson het onthouden waard.

Born in England, Peter Hutchinson has lived in the United States for over half a century and has practiced art for nearly as long. Beginning as a geometric painter, his close contact with minimal artists in New York such as Sol LeWitt and Tadaaki Kuwayama exposed him to conceptualist thinking at its inception. But, Hutchinson turned away from minimalism and conceptualism’s rhetorical bent, preferring to follow a more overtly poetic and nature-oriented path. In this way, he remained true to his British roots, mirroring and even anticipating the landscape orientation, and physical commitment, of artists like Richard Long and Hamish Fulton, and evincing the heritage of the great poets and painters of the 18th and 19th century, including Constable, Wordsworth, and Blake.

Freit+Volume

Ik heb een zwak voor New Wave en Popmuziek uit de jaren '80. De documentaire Blitzed! op Netflix is een parel om terug in de tijd te duiken en je even in het geweldige Londen van eind jaren '70, begin jaren '80 onder te dompelen. 

The Blitz Club was founded by Steve Strange and Rusty Egan. Steve was invited to London by Billy Idol. His first job was designing artwork for Malcolm MacClaren and The Sex Pistols. Rusty was the drummer in punk /new wavers 'The Rich Kids'. They met on the Kings Road in 1978. After the Rich Kids disbanded we approached 'Billy's' club and told them "We'lll fill up your club on Tuesday nights!", they said yes. The club became the setting for a mixture of art students and fashion designers and music fans.

Hier een link naar de videoclip van het nummer 'Ashes to Ashes' van David Bowie uit 1976 waar David Bowie clubgangers van de Blitz Club heeft uitgenodigd om mee te spelen in de clip:
Ashes to Ashes

Blitzed!