​#25 – 13 december 2020

De musea en galerijen zijn terug open. Gisteren ging ik naar Keteleer Gallery voor de opening van de tentoonstelling 'I Got Some Strange News Today' van de IJslandse kunstenaar Valgerður (aka Vala) Sigurðardóttir. Vala maakt heel simpele, naïef ogende taferelen van alledaagse gebeurtenissen in keramiek en beton. Het ideale werk om te bekijken na een lange periode die werd gedomineerd door een scherm.
De tentoonstelling loopt nog tot 24 januari 2021.
https://keteleer.com/exhibitions/valgerour-siguroardottir-exhibitions/valgerdur-sigurdardottir-2/

​
Frieze is een Brits kunsttijdschrift bestaande uit kwaliteitsvolle interviews, artikels en columns. Het is een groot bedrijf met een eigen beurs, de Frieze Art Fair. Deze vindt elk jaar plaats in oktober in Londen, in mei in New York en in juli in Los Angeles.
​
Hun website is een uitgebreide bron aan informatie over hedendaagse kunst.
Dit weekend las ik een artikel over de designer en kunstenaar Enzo Mari die overleed in oktober 2020.
Het is een korte tekst waar je een goed overzicht krijgt over het werk van Enzo Mari en een aanzet geeft tot meer.
https://www.frieze.com/article/remembering-designer-and-artist-enzo-mari-1932-2020

Door te struinen op de website, botste ik op de podcast 'Bow Down'.
'Bow Down is a new podcast about significant women artists from the past who deserve our attention. For each 20-minute episode, Jennifer Higgie – friezeeditor at large – invites an artist, writer, historian or curator to nominate an artist to whom we should all … well, bow down. '

In de volgende podcast is schrijfster Olivia Laing aan het woord.
Laing is mijn absolute favoriete non-fictie auteur. Ze is de schrijfster van het boek 'Lonely City' en 'Funny Weather. Art in an Emergency'
​In deze aflevering heeft ze het over het leven en werk van Agnes Martin:
https://www.frieze.com/article/bow-down-olivia-laing-agnes-martin

Agnes Martin was een kunstenaar die wordt meegerekend binnen de afdeling 'abstract expressionisme'. Ze had geen gemakkelijk leven als vrouw die bovendien lesbisch was in een mannelijk gedomineerde kunstwereld. Ze heeft zich meerdere keren teruggetrokken uit de kunstwereld en voor een deel zelfs uit de maatschappij. 
Dat ze haar leven enkel op zo'n oprecht authentieke manier kon beleven heeft gezorgd voor de meest fantastische schilderijen. Ze overleed in 2004.

Ik wist dat Olivia Laing een nieuw boek uit had dus had ik haar nog eens opgezocht. Zo kwam ik tot een interview met haar op het You Tube kanaal van Bozar. Ik ben blijven kijken en dat was een goed besluit:
https://www.youtube.com/watch?v=4ixWh_5iw4U&t=176s